Hadi, bırak gitsin lütfen.
“Bana ne yaptılar? Ayaklarım geriye gidiyor. Biz asla böyle maça gitmezdik…” Dünyanın en güzel yolu, ağaçlarla kaplı yol, Dolmabahçe’nin sesiydi bu gece…
Stadyuma “Nasıl bir durumda olduğumu bilmiyorum, gece gündüz gidiyorum” diyerek girdim. Stadyum boş.
Ahmet Parıltı Çebi direnişinin reytinglerinin çok yüksek olduğu ortaya çıktı…
Yönetimden vazgeçti, tribünler boş.
Her Beşiktaş maçında maçtan sıkıldığım dakika öne çıkarılır. Maçtan çıktığımda saat 27. dakikaydı.
Sizce Beşiktaş Burak Yılmaz’a mı kaldı?
Bu neden oldu?
Canım Beşiktaş’ın Burak Yılmaz’a bırakılmasında, Beşiktaş’a döndüğünde attığı ilk golde çalan ‘yeniden aşk’ müziği bile suçlu.
Böyle bir sarmal…
O günlerde (geçmişte) eşini dövdüğü tartışmalarına konu olan biri Beşiktaş’la ilişkilendirilebilir mi? (Doğru mu bilmiyorum ama yalan da değil.)
İyi insan olmadan Beşiktaşlı olmak mümkün mü?
Döndüğünde attığı ilk golde sevinmeyenlerdendim, “yeniden seviyorum” dendiğinde de yumuşamayan ve unutmayanlardandım.
Sergen Yalçın antrenörünün oyuncusuyken antrenörüne tepki gösterdi ve yüzüne bile bakmadan soyunma odasına girdi. Unutmadım.
Bir de gazetecinin milli takım uçağında mahsur kaldığı olay var. Benden öğrenmeyeceksin, sadece hatırlatmak istedim.
Maç sonrası açıklamalarımda ne kadar haklı olduğumu gördünüz. Teknik direktör olmanın Burak Yılmaz’a çok yakıştığını anladık ve bu da yetmezmiş gibi, Beşiktaş’ı temsil etme lisansını verdiğimiz Burak’ın açıklamaları, dili, tavırları, davranışları ve duygularını yönetememe yeteneği…
Bu ülkede “takıma ağabeylik” kültürünün yasaklanmasını gerçekten talep ediyorum.
Haksız kardeşlik verdiğiniz kişiler bir gün teknik yöneticilik pozisyonunda bocalayabilir.
Kazansanız da olmuyor, kaybetseniz de olmuyor.
Bu hikaye sonsuza kadar geriye sarılır.
X
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamen yazarlarının orijinal niyetleridir ve Onedio’nun yayın politikalarını yansıtmayabilir. ©Onedio
